Trouw, 6 juni 2017

Peter van der Lint

Konzert, Amsterdam, Concertgebouw, 4. Juni 2017

Legendarisch optreden Westbroek en Kaufmann

Het 70ste Holland Festival beleefde muzikaal een opwindend openingsweekend. Van een expressionistisch en luid Babylon via barokke kerkweelde naar twee operakanonnen.

Dat het Holland Festival dit weekend begon, werd op muzikaal gebied met drie ferme uitroeptekens duidelijk gemaakt. Zaterdagmiddag werden oren en oordoppen getest met een concertante uitvoering van Jörg Widmanns opera 'Babylon' (zie elders op deze pagina), 's avonds gevolgd door een bedwelmend mooie en geheimzinnige uitvoering van Claudio Monteverdi's 'Mariavespers'. Maar het echte, voorlopige, hoogtepunt kwam op zondagmiddag met het optreden van supertenor Jonas Kaufmann en supersopraan Eva-Maria Westbroek. Het werd een legendarisch concert en de gelukkigen die erbij waren kunnen daar nog jaren euforisch kond van doen. Het Holland Festival heeft in de 69 vorige afleveringen heel wat van die legendarische concerten opgeleverd. Allemaal terug te vinden in het digitale archief dat bij het begin van deze 70ste editie openbaar werd gemaakt. Kaufmann en Westbroek werkten op het podium van het Concertgebouw voor een dolenthousiast klappend en stampend publiek hard aan die legendarische status. Het applaus hield zo'n twintig minuten aan en dat is voor Hollandse begrippen extreem lang. In twee grote duetten en drie uitgebreide aria's (twee voor Kaufmann, één voor Westbroek) legden tenor en sopraan hun ziel en zaligheid in muziek van Verdi en Wagner. Allebei zochten ze daarbij hun expressieve en vocale grenzen op, wat resulteerde in van a-tot-z zinderende uitvoeringen. Uitstekend begeleid door het Residentie Orkest onder leiding van Jochen Rieder. Chemie De chemie op het podium tussen Kaufmann en Westbroek is elektriserend. Ze weten van wanten in Wagner én Verdi, en dat geeft de Duitser en de Nederlandse een speciaal en uniek extra. Hun interpretatie van de lange slotscène van de eerste akte uit 'Die Walküre' stak er tussen alle hoogtepunten bovenuit. Westbroek is werkelijk voor de rol van Sieglinde geboren. Haar gepassioneerde zang en meeslepende spel, volledig los van de materie, zweepten Kaufmann tot grote hoogte op. En hun emotionerende duet uit Verdi's 'Otello' verstierf in het mooiste morendo wat je je maar kunt indenken. Sowieso was het van Kaufmann uiterst gewaagd om voor de pauze met drie Verdi-stukken te komen waarin zacht zingen vereist is, maar waar door tenoren meestal gewoon doorgebruld wordt. De grote scène uit 'La forza del destino', met schitterend klarinetspel van Arno Stoffelsma, was exemplarisch voor Kaufmanns techniek en zijn vermogen om een werkelijk gesteund pianissimo te zingen. Hij is de enige die 'Celeste Aida' kan afronden op de subtiele manier die Verdi voorschrijft. Grote, grote klasse. Genereus dat hij Westbroek voor zijn eerste solo-optreden in Nederland uitnodigde, waardoor passie en lyriek in nog gullere golven door de zaal stroomden.