|
|
|
|
|
Place de l'Opera, 12 december 2011 |
door Jordi Kooiman |
|
Gounod: Faust, Metropolitan Opera New York, ab 29. November 2011, Vorstellung am 10. Dezember 2011, Kino
|
|
Faust sluit biosjaar meesterlijk af
|
|
Met Faust sloot de Metropolitan Opera afgelopen zaterdag op meesterlijke
wijze zijn bioscoopuitzendingen van 2011 af. De topcast sleepte je mee naar
de hoogste regionen van de zangkunst en Yannick Nézet-Séguin gaf
voortreffelijk leiding.
Na vier bioscoopuitzendingen in zo’n vijf
weken tijd moet het mondiale publiek van de Metropolitan Opera nu even
wachten voor het weer bediend kan worden met een live-voorstelling vanuit
New York. Over zes weken staat de volgende uitzending pas op het programma
(The Enchanted Island op 21 januari).
Afgelopen zaterdag was dus de
afsluiting van het jaar. En met Faust van Charles Gounod had de Met een
perfecte greep uit het repertoire gedaan. Zo was onder meer in CineMec in
Ede te zien.
De klassieker van de Franse componist bevat grootse
scènes met koor en dans, intieme aria’s, heftige liefdesverklaringen,
bruuske hellespraak en diverse climaxen waarbij je op het puntje van je
stoel zit. De dood van Valentin, de confrontatie tussen Marguerite en de
duivel in de kerk en natuurlijk het slot.
De Met had – zoals
eigenlijk vrijwel altijd – een cast met topsterren samengesteld. Eentje
daarvan was niet lang geleden tweemaal in Amsterdam te zien: Marina
Poplavskaya als Marguerite. De Russische zong bij De Nederlandse Opera in La
Traviata en bij de ZaterdagMatinee in Guillaume Tell, beide in 2009.
Destijds maakte zij grote indruk op me en dat was zaterdag in Faust niet
anders. Ze combineerde haar pure stem en zeer dramatische timbre met
formidabel acteerwerk en zette zo een aangrijpende Marguerite op het toneel.
Zo onschuldig en kwetsbaar, als een engel die langzaam door kwade machten
omsingeld wordt.
Die duivel mocht er trouwens ook zijn. René Pape
zong met groot gewicht en acteerde afwisselend vermakelijk en beangstigend.
Een simpelweg grootse vertolking.
Ook Jonas Kaufmann als
Faust kon mij erg overtuigen. Zijn donkere, gepassioneerde stem legde een
grote intensiteit in zijn rol. Zijn hoge noten waren als schreeuwen van de
ziel, zijn diminuendi en pianissimi zo kunstig dat je er stil van werd.
Russell Braun vond ik een uitstekende Valentin. Met zijn fantastisch
resonerende bariton en verbeten, doordringende zangstijl kwam hij grandioos
aan zijn einde.
Rotterdams chef Yannick Nézet-Séguin stak mij wederom
volledig aan met zijn energieke, uitbundige directie en zijn vermogen om de
emotionele lading van de scènes tot op het bot te ontbloten.
Regisseur Des McAnuff plaatste Gounods werk in het interbellum, met op het
toneel veel ijzerwerk en nucleaire toestanden. Het was mij niet altijd
duidelijk wat hij bedoelde, maar hij liet de voorstelling wel lopen als een
trein en de karakters uit de opera bleven staan als een huis.
Als je
het mij vraagt, zijn de live-uitzendingen van de Met een verrijking van het
opera-aanbod in Nederland en is het uitkijken naar 2012, waar weer heel wat
fraaie titels zijn geprogrammeerd. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|